ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ:΄΄Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ΄

Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. 

Ό,τι και να του τύχει αμέσως αρχίζει: 

«Κύριε Ιησού Χριστέ ...;». 

H προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά. 

Για παράδειγμα, πάσχεις από αυπνία^. να μη ακέπτεσαι τον ύπνο. 

Να σηκώνεσαι, να βγαίνεις έξω και να έρχεσαι πάλι μέσα στο δωμάτιο, να πέφτεις στο κρεβάτι σαν για πρώτη φορά, χωρίς να σκέπτεσαι αν θα κοιμηθείς ή όχι. 

Να συγκεντρώνεσαι, να λες τη δοξολογία και μετά τρεις φορές το 

«Κύριε Ιησού Χριστέ ...;» κι έτσι θα έρχεται ο ύπνος.

Όλα είναι μέσα μας, και τα ένστικτα και τα πάντα, και ζητούν ικανοποίηση. 

Αν δεν τα ικανοποιήσουμε, κάποτε θα εκδικηθούν, εκτός και τα διοχετεύσουμε αλλού, στο ανώτερο, στον Θεό.

Αντί να στέκεσθε έξω από την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον. 

Έρχεται από δω το κακό; 

Δοθείτε με τρόπο απαλό από εκεί.

Δηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, δώστε εσείς την εσωτερική σας δύναμη στο καλό, στον Χριστό.

Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». 

Ξέρει εκείνος πώς να σας ελεήσει, με τι τρόπο. 

Κι όταν γεμίζετε απ' το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό. 

Γίνεσθε μόνοι σας, με τη χάρη του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται!

Σας πιάνει φοβία κι απογοήτευση;

Στραφείτε στον Χριστό. 

Αγαπήστε τον απλά, ταπεινά, χωρίς απαίτηση και θα σας απαλλάξει ο Ίδιος.

Να μη διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για τη διόρθωσή σας. 

Δεν χρειάζεται ούτε τον διάβολο να φοβάσθε, ούτε την κόλαση, ούτε τίποτα. 

Δημιουργούν αντίδραση. 

Έχω κι εγώ μια μικρή πείρα σ' αυτά. 

Ο σκοπός δεν είναι να κάθεσθε, να πλήττετε και να σφίγγεσθε, για να βελτιωθείτε. 

Ο σκοπός είναι να ζείτε, να μελετάτε, να προσεύχεσθε, να προχωράτε στην αγάπη, στην αγάπη του Χριστού, στην αγάπη της Εκκλησίας.

Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα (δηλ. ο διάβολος) και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στη στενοχώρια. 

Να μην κάνετε καμιά προσπάθεια ν' απαλλαγείτε από αυτές. 

Ν' αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος. 

Μη λέτε: «Τώρα θα σφιχτώ, θα κάνω προσευχή ν' αποκτήσω αγάπη, να γίνω καλός κ.λπ.». 

Δεν είναι καλό να σφίγγεσαι και να πλήττεις, για να γίνεις καλός. 

Έτσι θ' αντιδράσετε χειρότερα. 

Όλα να γίνονται με απαλό τρόπο, αβίαστα και ελεύθερα. 

Ούτε να λέτε: «Θεέ μου, απάλλαξέ με απ' αυτό», παραδείγματος χάριν, τον θυμό, την λύπη. 

Δεν είναι καλό να προσευχόμαστε ή και να σκεπτόμαστε το συγκεκριμένο πάθος^.κάτι γίνεται στην ψυχή μας και μπλεκόμαστε ακόμη περισσότερο.

Ρίξου με ορμή, για να νικήσεις το πάθος και θα δεις τότε πως θα σ' αγκαλιάσει, θα σε σφίξει και δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα.

Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσομε το εσωτερικό μας απ' τα μπερδέματα και τα πάθη.

Πηγή:Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλιβίτου, Βίος και Λόγοι - Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανίων.