Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα "νησί"

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα "νησί" όπου ζούσαν 
η Ευτυχία,
η Λύπη, 
η Γνώση, 
η Αγάπη, 
ο Πλούτος, 
η Αλαζονεία και οι "άλλοι". 

Μια μέρα έμαθαν ότι το "νησί" θα βούλιαζε και όλοι πήγαν στις "βάρκες" τους και άρχισαν να φεύγουν. 
Η ΑΓΑΠΗ ήταν η μόνη που έμεινε πίσω.Ήθελε να είναι εκεί μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το "νησί" άρχισε να βουλιάζει η ΑΓΑΠΗ ζήτησε βοήθεια. 


Βλέπει τον ΠΛΟΥΤΟ και του λέει: 
"Μπορείς να με πάρεις μαζί σου;" 
"Όχι,δε μπορώ.Έχω χρυσάφι και ασήμι στη βάρκα μου και δεν έχω χώρο". 


Δίπλα περνούσε η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ. 
"Σε παρακαλώ,βοήθησέ με", της είπε η ΑΓΑΠΗ. 
"Δε μπορώ.Είσαι βρεγμένη και θα μου λερώσεις την όμορφη βάρκα μου". 


Τελευταία πέρασε η ΕΥΤΥΧΙΑ, αλλά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε άκουσε την ΑΓΑΠΗ να ζητάει βοήθεια.

Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή από έναν ηλικιωμένο κύριο που η ΑΓΑΠΗ δεν γνώριζε. 
"Έλα εδώ,θα σε πάρω εγώ μαζί μου", της είπε. 
Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε βιαστικά και η ΑΓΑΠΗ δεν πρόλαβε να τον ευχαριστήσει. 


"Γνώση, ποιος με βοήθησε;" ρώτησε η ΑΓΑΠΗ. 
"Ο ΧΡΟΝΟΣ", της απάντησε η ΓΝΩΣΗ. 
"Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;" ξαναρώτησε η ΑΓΑΠΗ. 
Τότε η ΓΝΩΣΗ χαμογέλασε και της είπε:
"Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει στη ζωή η ΑΓΑΠΗ